Onderwerpen
Een korte visie op de stand van zaken in 2023. Je vindt het in deze download.
Een van de ontwikkelingen in Europa is de uitvoering van het eerste Europese onderzoek naar eenzaamheid en de instelling van een website:
Typerend is de uitspraak van Von der Leijen:
Je ziet dat het oplossen van eenzaamheid weer wordt gezien als iets dat ‘we’ doen voor ‘ze’. Een sociologisch perspectief, dat geen rekening houdt met de gevolgen voor het brein en (dus) voor het gedrag en de mogelijkheden van de persoon.
Afscheid van invloedrijke mensen in de wereld van eenzaamheid
Begin van dit jaar stopte professor Theo van Tilburg met zijn werk aan de VU in Amsterdam.
In zijn afscheidsrede, die je hier kunt vinden, bespreekt hij de wildgroei van opvattingen over wat eenzaamheid is. Zo noemt hij onder meer culturele eenzaamheid, politieke eenzaamheid en collectieve eenzaamheid. Hij pleit voor de enge opvatting van eenzaamheid, die een individuele beleving van een negatieve situatie is. Duidelijk zegt hij: “Als het eenzaamheidsprobleem gemakkelijk was op te lossen, dan was dat al gebeurd”. Hij benadrukt dat eenzaamheid weliswaar een individueel en een sociaal probleem is, maar dat het individu vaak niet in staat is te doen wat nodig is, terwijl het niet zonder meer de omgeving is die de oplossing gaat brengen. Hij pleit dan ook voor het in onderlinge samenhang onderzoeken van interventies die zowel het individu als de omgeving meenemen. Niet eenvoudig.
De aandacht voor de omgeving zie je ook terug in de afscheidsrede van Anja Machielse, die letterlijk de nadruk legt op de omgeving van mensen. Bijzonder is dat zij de aanpak van de overheid beschrijft in termen van individuele aanpak, terwijl ik de hand van sociologen en dus van de nadruk op groepsaanpak vooral zie: “In het overheidsbeleid worden eenzaamheid en sociaal isolement vooral geframed in individuele termen, terwijl er nauwelijks aandacht is voor het sociale systeem waarin mensen functioneren. Hierdoor zoeken we oplossingen voor individuele problemen en doen we niets om de omstandigheden van mensen die eenzaam zijn te verbeteren.”
Een korte samenvatting van wat er de afgelopen tijd is gebeurd op het gebied van onderzoek kun je hier downloaden en hier lezen:
Eenzaamheid in 2023 – een selectie uit onderzoek
In 2023 is volgens semantic scholar 3500 studie naar eenzaamheid uitgevoerd.
Vanuit de wetenschap van de Psychologie waren dat er 1980.
Vanuit de medische wetenschap 929
Vanuit sociologie 45
Vanuit filosofie 28
Vanuit onderwijs 251, maar… de meesten daarvan gingen over ouderen…
Zoek je op educatie, eenzaamheid en kinderen, dan kom je op 11000 resultaten. Geen wonder dat er steeds meer meta onderzoek komt. Het is niet meer te overzien!
Alleen, bij meta onderzoek stuiten de meeste onderzoekers op dit feit: er wordt geen onderscheid gemaakt tussen sociaal geïsoleerd zijn en eenzaamheid. Dat maakt dat het vrijwel niet vergelijkbaar is.
Ik heb een aantal onderzoeken voor jullie op een rij gezet en de resultaten deel ik.
Internationaal:
Kinderen en levenslange gevolgen van scheiding
China is door de enorme hoeveelheid mensen en dus de enorme hoeveelheid onderzoekers ongeveer de nummer 1 als het gaat om onderzoek naar eenzaamheid waarbij onderzoek naar de kinderen die zijn achtergelaten op het platteland een enorme bron van kennis vormen. Trieste kennis,k dat wel. Want hoewel gedacht werd dat de achtergebleven familie de scheiding van de ouders wel zou opvangen, blijkt steeds meer dat kinderen die zijn achtergelaten heel lang last blijven houden van die scheiding. Dat uit zich vooral in sociaal minder vaardig zijn, zich eenzaam voelen, leerproblemen en lichamelijke klachten. (Heel veel onderzoek!)
Covid
Nummer 2 is uiteraard de gevolgen van COVID, die wereldwijd zijn onderzocht. Er zijn veel ‘opvallende’ dingen gevonden. Dat eenzaamheid afnam in de eerste maanden nadat mensen werden opgehokt was een verbijsterende bevinding voor veel mensen. Het werd uitgelegd als het gevolg van het feite dat we nu allemaal in hetzelfde schuitje zaten… Wel bleek vrijwel overal dat na afloop van de pandemie eenzaamheid was toegenomen. Er is heel veel onderzocht met haast en weinig goed vergelijkbare data. Voor een deel blijft het dus wel gokken naar de echte effecten van Covid op eenzaamheid. Bij een aantal meta onderzoeken zie je terug dat de data vrijwel niet vergelijkbaar zijn. TJa… Langzamerhand zie je wel dat verbondenheid als basisbehoefte steeds meer wordt erkend. Waarmee eenzaamheid als signaal dat aan die behoefte niet wordt voldaan een goede meetlat is. Dat is dus iets anders dan het objectief meetbare sociaal isolement. En ook dat wordt steeds meer gezien.
Su, Y., Rao, W., Li, M., Caron, G., D’Arcy, C., & Meng, X. (2023). Prevalence of loneliness and social isolation among older adults during the COVID-19 pandemic: A systematic review and meta-analysis. International Psychogeriatrics, 35(5), 229-241.
Interventies
Nummer 3. De aanpak van eenzaamheid internationaal
Deens onderzoek naar de effectiviteit van interventies wees uit dat psychologische interventies, sociale steun en sociaal-emotionele vaardigheidstraining goed werkten. Chinees onderzoek gaf aan dat interventies met gecombineerde aanpak (waar kennen we dat van?) het meest succes hadden. Een onderzoek uit Australië naar het effect van digitale interventies ontdekte dat er meer negatieve effecten waren dan positieve… Een meer bewustzijn van de eigen eenzaamheid zonder die te kunnen oplossen was vaak het gevolg.
Barbosa Neves, B., Waycott, J., & Maddox, A. (2023). When technologies are not enough: The challenges of digital interventions to address loneliness in later life. Sociological Research Online, 28(1), 150-170.
Europa
Dat Frankwatching erover schrijft zegt heel wat. Dat is een website die zich bezig houdt met trends…










