CONCLUSIES

Theoretische Ontwikkelingen: 2024 markeert een consolidatie van eenzaamheidstheorie rond cognitieve modellen, met toenemende erkenning van existentiële dimensies en culturele contextfactoren.

Hulpverleningstheorie: Cognitief-gedragsmatige benaderingen emergeren als gouden standaard, met groeiende consensus over modulaire, gepersonaliseerde interventies. (Dit kan een copy-paste effect zijn.)

Interventie-Evidence: Meta-analyses tonen kleine tot matige effectiviteit van interventies, maar benadrukken de noodzaak van methodologische verbetering en langetermijn follow-up.
Implicaties voor Nederland: Investering in getrainde professionals, groepsprogramma’s met cognitieve componenten, en rigoureuze evaluatie zijn essentieel voor effectieve eenzaamheidsaanpak.